Για την εξέγερση στην Πλατεία Ταξίμ

Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος σείεται από εξεγέρσεις τόσο στις μητροπόλεις όσο και στην περιφέρεια. Οι εξεγέρσεις αυτές είναι αποτέλεσμα της δομικής κρίσης ενός απάνθρωπου συστήματος υπερσυσσώρευσης, το οποίο φτάνει στα όρια του και της απόπειρας αναδιανομής του κεφαλαίου προς όφελος των κυρίαρχων ελίτ.

Τα προγράμματα δομικής αναπροσαρμογής που εφαρμόζονται στην Τουρκία, με την εισήγηση και επίβλεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των άλλων θεσμών του παγκόσμιου καπιταλισμού, κινούνται προς την ίδια κατεύθυνση, με τα γνωστά μας μνημόνια, μέτρα λιτότητας και άλλες άκρως αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ευρώπη και παγκόσμια. Οι πολιτικές αυτές εξαθλιώνουν ολοκληρωτικά τα κατώτερα και τα καταπιεζόμενα κοινωνικά στρώματα.

Κοινωνικός συντηρητισμός – Οικονομικός φιλελευθερισμός – Κρατική καταστολή

Στην Τουρκία, όπως και αλλού, η πολιτική αυτή στηρίζεται και υλοποιείται από τρεις διαφορετικούς άξονες:

Ο κοινωνικός συντηρητισμός, αν και μια διαδικασία εσωστρέφειας, αποτελεί τον σημαντικότερο σύμμαχο του νεοφιλελευθερισμού. Στην Τουρκία αυτός εκφράζεται τα τελευταία χρόνια από το πολιτικό ισλάμ και κινείται μεταξύ ενός αστικού ψευδοεκδημοκρατισμού και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του κοινωνικοπολιτικού ρεύματος με τις βαθιά συντηρητικές πολιτικές είναι η πρόταξη της θρησκευτικής ηθικής απέναντι σε ατομικές, κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα. Αυτό εκφράζεται μέσα από τις πολιτικές για τον περιορισμό και την απαγόρευση της χρήσης αλκοόλ και καπνού, της απαγόρευσης της χρήσης μεθόδων αντισύλληψης και των εκτρώσεων, αλλά και μιας ηθικής επιβράβευσης της πατριαρχίας.

Για την εδραίωση της ελεύθερης αγοράς και την κυριαρχία του δόγματος του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού, προωθούνται μια σειρά από αντιλαϊκές και αντεργατικές πολιτικές, οι οποίες καταργούν ουσιαστικά κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες και εργασιακά κεκτημένα. Στην περίπτωση της Τουρκίας είναι συνεχής η δίωξη αριστερών ριζοσπαστικών οργανώσεων, εργατικών συνδικάτων,αναρχικών ομάδων, αλλά και οι πολιτικές ιδιωτικοποίησης δημόσιου πλούτου προς όφελος του κεφαλαίου, όπως στην προκειμένη περίπτωση η απόπειρα μετατροπής του δημόσιου πάρκου δίπλα από την Πλατεία Ταξίμ σε εμπορικό κέντρο.

Για την επιβολή της κυριαρχίας συντηρητικών ιδεών σε κοινωνικό επίπεδο και των νεοφιλελεύθερων οικονομικών πολιτικών σε θεσμικό επίπεδο, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους χρησιμοποιούνται απροκάλυπτα. Καταργώντας κάθε έννοια ελευθερίας και δικαιοσύνης, στρέφονται ενάντια στην εργατική τάξη, στους πολιτικά αντιφρονούντες και στις καταπιεζόμενες κοινωνικές μειονότητες. Το γεγονός αυτό δεν αποτελεί βέβαια ιδιαιτερότητα του Τουρκικού κράτους, αλλά σύνηθες μέσο πλέον απ’ όλους τους θεσμικούς μηχανισμούς και τα κράτη για την διαφύλαξη των συμφερόντων του καπιταλιστικού συστήματος και των εξουσιαστικών ελίτ.

Η πλατεία Ταξίμ είναι άλλο ένα παράδειγμα ότι διανύουμε την εποχή της δραματικής συρρίκνωσης των κοινωνικών και πολιτικών ελευθεριών και της ωμής καταστολής κάθε απόπειρας κοινωνικής αντιπολίτευσης στις συστημικές επιλογές.

Οι δημόσιοι χώροι ως σημεία αναφοράς ενός ανερχόμενου κινήματος κοινωνικού ριζοσπαστισμού έχουν γίνει στόχος προς εξαφάνιση από τους κυριάρχους. Με τη δικαιολογία της ανάπλασης ή της ανάπτυξης συρρικνώνονται και ιδιωτικοποιούνται δημόσιοι και πράσινοι χώροι. Έχοντας στο νου μας τα όσα συμβαίνουν και στη δικιά μας πόλη, δηλώνουμε αμέριστα αλληλέγγυοι στους εξεγερμένους συντρόφους και τις εξεγερμένες συντρόφισσες μας της Πλατείας Ταξίμ και ότι θα κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να μεταφέρουμε τη φλόγα της εξέγερσης και στα δικά μας μέρη.

Για μια κοινωνία αυτοοργάνωσης, ισότητας και ελευθερίας!

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ  ΣΚΟΤΩΝΕΙ                                                                                            

           ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ, ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ, ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ