Against hatred, towards common struggles: On the latest fascist attacks: English version here
Σε λιγότερο από ένα χρόνο γίναμε όλοι/ες μάρτυρες σοβαρών περιστατικών επιθέσεων εις βάρος τουρκοκυπρίων στο νότο, όπως και του βανδαλισμού και εμπρησμού του μουσουλμανικού τεμένους στη Δένεια. Τo τελευταίο περιστατικό σημειώθηκε μάλιστα αμέσως μετά που κάποιοι Τ/κ παρευρέθηκαν εθελοντικά και στήριξαν την προσπάθεια κατάσβεσης της καταστροφικής πυρκαγιάς την προηγούμενη βδομάδα. Είναι τουλάχιστον ειρωνικό -αν και δεν προκαλεί έκπληξη σε ένα κράτος που επένδυσε στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία- που μια πράξη αλληλεγγύης, η οποία αποδομεί το μύθο του «προαιώνιου εχθρού», ακολουθείται από πράξεις μίσους και ρατσιστικής βίας.
Αν και δεν σημειώθηκαν πολλά τέτοια επεισόδια μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003, παρά τις «προσδοκίες» όσων οραματίζονται τη μονιμοποίηση της διχοτόμησης, αυτά αναμένονται να αυξηθούν και λόγω της παρατεταμένης μη επίλυσης του κυπριακού και λόγω της μετατόπισης μερίδας του πληθυσμού προς τα δεξιά και ακροδεξιά κόμματα, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογές, αλλά και λόγω της ανοχής τόσο από την πολιτική ηγεσία όσο και από την κοινωνία των – ακόμα – μειοψηφικών σοβινιστικών στοιχείων. Η είσοδος του ΕΛΑΜ στη βουλή θα αποθρασύνει όσους ρατσιστές και φασίστες δεν τολμούσαν μέχρι σήμερα να δράσουν στο δρόμο και αυτοί δεν θα απειλήσουν μόνο Τουρκοκύπριους, αλλά τον κάθε «Άλλο» που δεν χωρά στο στενό και σκοτεινό τους κόσμο.
Οι φραστικές καταδίκες εκ μέρους της κυβέρνησης και των πολιτικών ηγεσιών δεν είναι αρκετές, όπως και ούτε οι επετειακές εκδηλώσεις καταδίκης π.χ. του πραξικοπήματος ή εορτασμού της ήττας του φασισμού και του τέλους του β’ παγκοσμίου πολέμου. Για μας ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι μια στείρα επίκληση στο δημοκρατικό συναίσθημα και μόνο. Δεν είναι ο συμψηφισμός των «άκρων», ο θρίαμβος της αστικής δημοκρατίας και ο καθωσπρεπισμός μιας κοινωνίας που κοιτά αμέτοχη το έγκλημα πλάι της. Για μας αντιφασισμός σημαίνει καθημερινή μάχη στη δουλειά, το σχολείο και τη γειτονιά ενάντια στους υπερασπιστές της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
Εμείς δεν αρκούμαστε στο να σβήνουμε τις «φωτιές» που βάζουν όσοι υπηρετούν το μίσους και την καταστροφή, αν και θα το κάνουμε όποτε χρειαστεί. Η δική μας απάντηση σε τέτοιες προκλήσεις δεν μπορεί να είναι η απάθεια και η ανοχή που οδηγεί στη νομιμοποίηση της σκέψης και δράσης των φασιστών και αργά ή γρήγορα μας κάνει να συνηθίζουμε το «πρόσωπο του τέρατος». Η δική μας απάντηση είναι η στήριξη των αγώνων των συντρόφων μας στον βορρά, που και πάλι βγαίνουν στους δρόμους και διεκδικούν την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική τους ελευθερία. Είναι η εντατικοποίηση των κοινών μας αγώνων ενάντια στην πατριαρχία, τον εθνικισμό και τον μιλιταρισμό. Για να απομονώσουμε τους ρατσιστές και τους φασίστες σε οποιαδήποτε πλευρά της διαχωριστικής γραμμής κι αν βρίσκονται. Για να ζήσουμε μαζί σε μια επανενωμένη χώρα, όπου θα έχει κερδίσει ένας άλλος πολιτισμός, αυτός της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας.
