Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όταν πληροφορηθήκαμε τα νέα για τον Γκαλεάνο, νιώσαμε ξανά εκείνους τους θυελλώδεις ανέμους να φυσάνε στα ημερολόγια και τις γεωγραφίες των από κάτω και των απ’ έξω.
Όσο μακριά κι αν βρισκόμαστε, όσα ρολόγια και ημερολόγια κι αν μας χωρίζουν, στεκόμαστε στο πλάι σας, με πόνο και οργή, αλλά προπάντων με αλληλεγγύη και σεβασμό.
Γιατί όσο υπάρχουν άστεγ@ τους παρέχετε στέγη…
Γιατί όσο υπάρχουν ακτήμον@ς τους διανέμετε γη…
Γιατί όσο υπάρχουν πεινασμέν@ τους μοιράζετε ψωμί…
Γιατί όσο υπάρχουν ασθενείς τους δίνετε φάρμακα και τους παραχωρείτε πρόσβαση στην υγεία…
Γιατί όσο υπάρχουν αναλφάβητ@ τους κτίζετε σχολεία…
Γιατί όσο υπάρχει φτηνό εργατικό δυναμικό στα μακιλαδόρας και στις φάρμες συνεχίζετε να αγωνίζεστε για αυτονομία και ανεξαρτησία…
Γιατί όσο υπάρχουν περιθωριοποιημέν@ και αποκλεισμέν@ εξακολουθείτε να παλεύετε για αυτοοργάνωση και δημοκρατία…
Γιατί όσο υπάρχουν δούλ@ και αφεντικά, εξουσιαζόμεν@ και εξουσιαστές επιμένετε να ονειρεύεστε την ελευθερία…
Γιατί όσο η κακή σας κυβέρνηση ανακοινώνει τον πόλεμο, εσείς ακόμη μιλάτε για την ειρήνη…
Και γιατί όσο οι άλλ@ πέφτουν στη λήθη, εσείς θυμάστε ακόμη τις μεγάλες μαύρες νύχτες και οδεύετε προς μια άλλη πραγματικότητα, αργά αλλά σταθερά, σαν σαλιγκάρια στη ζούγκλα…
Σας ευχαριστούμε που μας θυμίζετε ακόμη τον γέρο-Αντόνιο να ονειρεύεται, όπως ονειρεύεστε κι εσείς και εμείς και πολλ@ άλλ@ μαζί μας, όπως ονειρεύονται και οι βασιλιάδες και οι φεουδάρχες και τα αφεντικά, άλλ@ την αρχή και άλλ@ το τέλος.
Και πράγματι, η ώρα του ξυπνήματος πλησιάζει, όσο περισσότερο συντονίζονται οι δείκτες των ρολογιών μας με τα δικά σας ρολόγια, όσο οι σελίδες των ημερολογίων μας συναντάνε τα δικά σας ημερολόγια.
Από μια άλλη μικρή κοσμογωνιά,
Συσπείρωση Ατάκτων
Λευκωσία, Κύπρος
Ένα ξημέρωμα του Μάη, 2014
Δικαιοσύνη για τον Γκαλεάνο
