Η εξέγερση ξεκινά που το σώμα τζαι τελειώνει στην κοινωνική σφαίρα. Αννοίει έναν διάλογο τζαι τοποθετείται με βάση τους δικούς της όρους τζαι τα δικά της όρια στα δικά της ζητήματα. Τζείνη χειραγωγεί τον εαυτό της τζαι τα ίδια τα υποκείμενα της καθορίζουν το πώς ξεκινά τζαι το πώς αφομοιώνεται. Το πώς εξελίσσεται τζαι το πώς αναλώνεται. Έτσι γίνεται εργαλείο αυτοπροσδιορισμού τζαι μεταφέρεται στην ιστορία σαν πράξη που ήρτε σε σύγκρουση (πρώτα ιδεολογική τζαι μετά έμπρακτη) με την ησυχία του στάτους κβο.
Τούντο πράμα με εγέννησε πολιτικά εξ αρχής. Η πράξη του να λοαρκάζεσαι με ό,τι σε καταπιέζει τζαι να μεν το αφήνεις να πιάννει πλέον αποφάσεις για λλόου σου, να του σταματάς τον δρόμο όταν θέλει να περάσει που πάνω σου τζαι τζείντο πράμα που σε τρώει να μεν το αφήκεις να χορτάσει. Εσαγήνεψε με το ότι άθρωποι ελεύθεροι αποφάσισαν για τον εαυτό τους χωρίς να λοαρκάζουν τους θεσμούς τζαι τες αστικές αξίες. Για μένα τότες μόλις έμπαινα στην εφηβεία, ήταν η συνέχεια του ονειρικού Μύθου των πειρατών, που με λλίην ποίηση, κρασί τζαι περιπέτεια ανήκεν τους ο κόσμος ούλλος.
Ένας παρέας είπεν μου μια φορά, ότι, εν λες τζαι κάθε εξέγερση έσιει τον δικό της χαρακτήρα που αποτελείται που το zeitgeist της εποχής, έρκεται κάθε εξεγερμένη προσωπικότητα να συμβάλει στην δημιουργία τζείν’ του χαρακτήρα. Να του μάθει να μιλά σωστά, να του δείξει τις προηγούμενες εξεγέρσεις με ετοιμότητα, να του μάθει εικόνες τζαι πολιτικές έννοιες.
Στο νησούι που εμεγάλωσα (τζαι πολιτικά τζαι βιολογικά) είχαμε πάντα μιαν ιδιαίτερη σχέση με τζείν’ τους χαρακτήρες-εξεγέρσεων. Εκρατούσαμεν κοντά μας (πολλές φορές παραπάνω απ’ όσων έπρεπε) εικόνες που στιγμές που αθρώπους που επιαστήκαν στα σιέρκα με τους καταπιεστές τους. Εθκιαβάζαμεν τα κείμενα που εσφυρηλατήθηκαν που την ροή της εξέγερσης τζαι ανακαλύφκαμεν ορισμούς τζαι έννοιες που μας εξεκλείδωναν πόρτες, που αννοίαν τους ορίζοντες μας. Που την εξεγερμένη Mαδρίτη που ούρλιαζε no pasarán ως τα οδοφράγματα της C.N.T στην Bαρκελώνη, που την πρωτομαγιά του Σικάγο τζαι τις αμερικάνικες απεργίες ως τον καταστασιακό Μάη του 68. Που τις καταλήψεις εργοστασίων στη Μπαγκλαντές το ’06 ως την αραβική άνοιξη (…), εθκιαβάζαμεν τζαι επίανναμεν εικόνες τζαι συναισθήματα αλλά τζαι επαναστατική τζαι πολιτική γνώση, πολίτικο λεξιλόγιο. Παιδεία. Ήμασταν τόσο κοντά σε τουν’ τες έννοιες τζαι τζείντες ιστορικές στιγμές που εμάθαμε να ξεχωρίζουμε τις φωτογραφίες της κάθε περιόδου, τες αφίσιες, τα συνθήματα, γενικά τον λόγο της κάθε εξέγερσης. Αλλά πάντα κάτι έλειπε. Κάτι εν εκάθετουν καλά στον τόπο του.
Λόγω της κατάστασης στην Κύπρο, σε τούντο μιτσί νησούι, πέρα που την εξεγερσιακή ρητορική έπρεπε να μάθουμε τζαι την δική του φρασεολογία. Την ρητορική του νησιού, τις εικόνες του, που όσο επερνούσεν ο τζαιρός εφάνταζαν ξένες, τις λέξεις του που ήταν βουττημένες σε άλλους τζαιρούς τζαι άλλες ιδέες που τες δικές μας. Για παράδειγμα:
Στο κυπριακό στόμα η λέξη οδόφραγμα ενεν παράσημο των εξεγερσιακών. Έννεν λέξη δική μας. Η λέξη οδόφραγμα εν λάφυρο του εθνικισμού. Εν τζαμέ σαν λέξη τζαι σαν έννοια για δικούς τους σκοπούς τζαι λειτούργει σαν δικό τους εργαλείο, όι μόνον επειδή εν τζείνα τα τσογλάνια που εστήσαν τα οδοφράγματα στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα, αλλά τζαι γιατί, εν ορόσημο των αγώνων τους, τζαμέ πηαίννουν σε κάθε εθνική γιορτή τζαι σε κάθε εθνικιστική επέτειο. Τα οδοφράγματα οι δεξιοί στην Κύπρο εδιεκδίκησαν τα πραγματικά, τζείνοι τα εστήσαν, τζείνοι πηαίννουν τζαι επιβεβαιώνουν ότι εν τζαμέ τζαι το πιο σημαντικό που ούλλα τζείνοι κρατούν την λέξη που τα μαλλιά (τον διάβολο που τα τζιέρατα), τζείνοι την διαχειρίζονται. Εμείς που την άλλη εν πιάννουμεν πίσω την λέξη. Έν μας αρέσκει, επειδή τζείντα οδοφράγματα έν φράσσουν τον δρόμο στους εχθρούς μας, αλλά στις φίλες μας τζιαι τους παρέες μας, έν φράσσουν τον δρόμο στον καταπιεστή, αλλά στο διαφορετικό. Τζείντα οδοφράγματα έν χωρίζουν το δίκαιο που το άδικο αλλά χωρίζουν τους αδικημένους μεταξύ τους. Θυμίζουν πολέμους που έννεν δικοί μας για να πολεμηθούν.
Ακόμα τζαι μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2003 η παραδοσιακή δεξιά τζιαι τα εθνικιστικά φασιστόπαιδα της, επιμένουν στην ίδια ρητορική. Για τζείνους, τα οδοφράγματα εν ακόμα τζαμε, απλά ανοίξαν. Για τον Κυπραίο εθνικιστή παραμένουν κλειστά, αρνείται το ότι άνοιξαν ποττέ τζιαι ότι υπάρχει πρόσβαση στο άλλο μισό του νησιού, επίσης θέλει τζιαι για τους υπόλοιπους να παραμείνουν κλειστά. Τα οδοφράγματα πλέον περνούν σε μια μεταφυσική φάση όπου υπάρχουν τζιαι έν υπάρχουν. Τα οδοφράγματα του Schrödinger που αν δεν τα κατεδαφίσεις με φυσικό τρόπο έν μπορείς να ξέρεις πραγματικά αν ένει ανοιχτά ή κλειστά. Anyway. Τα εθνίκια υπερασπίστηκαν την έννοια τους. Μετά το 2003 ήθελαν τα οδοφράγματα τους όπως ήταν πριν, έτσι τζιαι η στάση τους εγίνηκε τζιαι πιο σκληροπυρηνική, με αντιδιαδηλώσεις, επιθέσεις κατά Τ/Κ, καψίματα αυτοκίνητων κτλ κτλ. Οι εξεγερσιακοί όμως είχαν άλλες ορέξεις.
Με την ίδια πυγμή τζιαι με την ίδια κυπριακή νοοτροπίαν οι αριστεροί εξηθάψαν τα παλιά όπλα τους, όπλα που εξεχαστήκαν μέσα στες δεκαετίες ηττοπάθειας τζιαι καθημερινής σιωπής. Αναμενόμενα ένα που τα πολύμορφα εργαλεία που είχαν στο οπλοστάσιο τους οι ‘‘παλιοί’’ ήταν η κοινή γλωσσά, κάτι που για τους ίδιους, βορρά τζιαι νότου, εσήμενεν πολλά. Μέσα που την δική μου εμπειρία τότε που ήμουν ρόκολος, εκατάλαβα ότι πολλές λέξεις (για λλόου μου ξένες) είχασιν μια βαρύτητα που ήταν ιστορικής σημασίας. Ήταν λέξεις που εχρησιμοποιούνταν με έναν καθημερινόν σεβασμό που τον αριστερό Κυπραίο. Την λέξη Καρταsh άκουσα την για πρώτη φορά…, well, στο καρταsh (τσίμπα την αναφορούλα σου http://nekatomata.blogspot.com.cy/2007/11/5-2003-2007.html) τζιαι έμαθα την σημασία της. Πρέπει να ήταν η πρώτη μου συνειδητή τούρτζικη λέξη τζαι άρεσε μου παρά πολλά. Θυμούμαι να ένοιωθα πολλά περίεργα, κυρίως γιατί ήταν μια κουλτούρα που εμείνησκεν στο αθέατο. Οι τούρτζικες λέξεις ήταν κάτι σαν τες απαγορευμένες μες τους μαθητικούς κύκλους τζιαι μες τα καφέ, ενώ τζιαμέ υπήρχαν χωρίς μάσκα, χωρίς Ελλάδες τζαι μαλακιές, ένας έρωτας κάποτε είπεν μου πως εν η κουλτούρα που μας εστερήσαν γι’ αυτό έσιει τον ρομαντισμό του παράνομου. Εγώ συμπληρώνω πως έσιει μιαν σταξιάν που τον ρομαντισμό τζείντου Μύθου, που με εγέννησεν πολιτικά.
Τώρα που την καταλαβαίνω πολλά καλλύτερα αναγνωρίζω την σαν σύμβολο. Ακριβώς όπως την αναγνώριζαν οι ‘‘παλιοί’’ μας. Θωρώ τον καθημερινό σεβασμό που της αξίζει τα γέρημα. Το λαϊκό βάρος της. Έννεν μια τυχαία δικοινοτική λέξη. Όι. Έσιει τες ρίζες της στην αθρώπινη πεμπτουσία του να ψάχνεις για φίλους. Του να μιλάς του άλλου σε γλώσσα που καταλάβει, στην γλώσσα που αισθάνεται. Το καρταsh σαν λέξη συμβολίζει ούλλην τζείντην προσπάθεια που περνά κάποιος που θέλει να συνυπάρξει τζαι να δράσει με κάποιον άλλο. Εν η λέξη που οι κυπραίοι εμοιράζουνταν μεταξύ τους για να μπορούν να θυμούνται την συνύπαρξη, που ο ελληνοκύπριος έμαθεν την για να την λαλεί στον τουρκοκύπριο. Να την καταλαβαίνει, να μεν υπάρχουν περιθώρια αμφιβολίας. Πιστεύκω πως εν πραγματικά μια ειλικρινής λέξη. Εμείς επιάσαμεν την λέξη σαν παρακαταθήκη που τους ‘‘παλιούς’’, εμείς οι πιο μιτσιοί εν την εχρησιμοποιούσαμεν στην καθημερινότητά μας. Εμείς έπρεπε να την έβρουμεν μπροστά μας για να την πούμε. Έπρεπε να την νιώσουμε απαγορευμένη για να την οικειοποιηθούμε, να την βουττήσουμεν μες τον αντιφασισμό μας τζαι μες το ταξικό μας μίσος. Μπορεί τζαι γι’ αυτό άμμαν επιστρέψουμεν μετά που 8-9 χρόνια, στον ίδιο τόπο που μας την έμαθε, να είμαστεν πιο αρματωμένοι τζαι πιο ειλικρινείς με τούντην έννοια τζαι το βάρος της. Αλλά τούτη εν μια ιστορία για μιαν άλλη φορά..( *wink* *wink*)
Ο αντιφασισμός μας, εμάς των πιο μιτσιών, νομίζω έσιει τα δικά του χαρακτηριστικά, τζαι τις δίκες του ιδιομορφίες τζαι ανάγκες. Έν λαλώ ότι εν καλλύτερος ή δυσλειτουργικός. Λαλώ ότι εν δικός μας, τζαι ότι κόφτει με για λλόου του. Όσο δικός μας τζαι να ένει όμως, έν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς τις αρχές τζαι τα χαρακτηριστικά που ανάπτυξε μέσα στο πέρασμα του χρόνου ο ιστορικός κυπριακός αντιφασισμός. Τζαι οι αρχές του κυπριακού αντιφασισμού εν βαθκιά δικοινοτικές τζαι ανθενωτικές. Ακόμα τζαι διάφοροι ταξικοί αγώνες που εδόθηκαν που την ελληνοκυπριακήν αριστερά, επιάσαν μιαν αντιεθνικίστικη χροιά, επειδή εσυμμετείχαν τζαι τουρκοκύπριοι εργάτες, βάλλοντας έτσι, τον αντιφασισμό στην ταξική του θέση. Που την άλλη, οι ελληνοκύπριοι φασίστες τζαι τα λοιπά σκουλήκια του κέντρου που τους ποτίζουν, εισάγουν εθνικισμό που την Ελλάδα, εν θα μπορούσαν να νοήσουν τον αγώνα τους χωρίς το αντιτουρκικό μίσος. Τα πιο μεγάλα εγκλήματα που εκάμαν ήταν στοχευμένα στην φυλετική διάκριση των συμπατριωτών μας. Όποια τζαι όποιος θεώρει τον εαυτό του Αντιφασίστα έσιει τον βορρά στον νου του τζαι εν αδιανόητο να θεωρήσει τον αντιφασιστικό αγώνα ξεχωριστά που τον δικοινοτικό τζαι τον δικοινοτικό ξεχωριστά που τον αντιφασιστικό. Με απλά λόγια
Αντιφά σημαίνει Δικοινοτισμός μωρό μου…
Άτομο από ΣΑ
