- Βίαιες αστυνομικές επιχειρήσεις εκκένωσης κοινωνικών κέντρων και καταλυμάτων προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, λίγο μετά την ολοκλήρωση του No Border Camp.
- Η αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας υλοποιεί βίαιες αντι-προσφυγικές πολιτικές της Ευρώπης.
- Τα μόνα ασφαλή καταφύγια για πρόσφυγες είναι αυτοοργανωμένοι χώροι.
Νωρίς το πρωί σήμερα, 27 Ιουλίου 2016, η ελληνική αστυνομία εκκένωσε ταυτόχρονα τρεις αυτοοργανωμένους κοινωνικούς χώρους και καταφύγια προσφύγων:
1) Επί σειρά ετών, η /Νίκης/ ήταν ένας πολύ γνωστός Κοινωνικός Χώρος στην παραλιακή οδό στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Για εμάς και πολλούς από τους φίλους μας ήταν ένας τόπος ζωντανής αλληλεγγύης σε εποχές
γενικευμένης κοινωνικής κρίσης. Τους τελευταίους μήνες, οι άνθρωποι που διαχειρίζονταν το χώρο φιλοξενούσαν πρόσφυγες.
2) Το /Ορφανοτροφείο /ήταν από το Δεκέμβριο του 2015 μία κατάληψη για και με πρόσφυγες. Οι αλληλέγγυοι πάντα δήλωναν εμφατικά ότι τέτοια εγχειρήματα δεν στήθηκαν ως ιδεολογικά σύμβολα, αλλά εξαιτίας της πιεστικής
καθημερινής ανάγκης, σαν απάντηση στις καταστροφικές συνέπειες των αντιπροσφυγικών πολιτικών της Ευρώπης.
3) Η Hurriya ήταν η νεότερη κατάληψη για και με πρόσφυγες, που ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του φετινού No Border Camp στη Θεσσαλονίκη. Για τους αλληλέγγυους, η κατάληψη αυτή ήταν μία εμβληματική απάντηση στην
ανθρωπιστική και πολιτική κρίση που δημιούργησαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Έδειξε ότι πρόσφυγες και αντιρατσιστές μαζί μπορούν να προσφέρουν πολύ σημαντική ανακούφιση. Η Hurriya ήταν το κατάλληλο μέρος
– ήταν εύκολα προσβάσιμη, καλά στημένη και οι πρώτες από τις 12 προσφυγικές οικογένειες που θα φιλοξενούνταν άρχιζαν μία καινούρια ζωή εκεί. Οι αρχές απλά κατέστρεψαν αυτό το πραγματικό κατόρθωμα, στο όνομα
της διατηρήσεως μίας [εχθρικής δημοσίας] τάξεως.
Σε απάντηση αυτών των καταστροφικών εκκενώσεων, 30 αλληλέγγυοι κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και θα παραμείνουν εκεί έως τουλάχιστον αύριο το μεσημέρι, οπότε οι πρώτοι από
τους συλληφθέντες θα οδηγηθούν στο δικαστήριο.
Είμαστε συντετριμμένοι και εξοργισμένοι. Πρέπει να επεξεργαστούμε όσα συνέβησαν και να εκτιμήσουμε τις τρέχουσες εξελίξεις. Είναι σαφές ότι αυτή η μαζική αστυνομική επίθεση ήταν μία απάντηση στον ακτιβισμό του No
Border Camp στη Θεσσαλονίκη, το οποίο τελείωσε μόλις πριν 3 μέρες. Οι περισσότεροι από τους 2000 συμμετέχοντες από την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη έχουν ήδη φύγει, ενώ οι λίγοι που έχουν παραμείνει στη
Θεσσαλονίκη είναι εξαντλημένοι. Είναι φανερό ότι η σημερινή αστυνομική επίθεση δεν είναι σύμπτωση. Είναι η εκδίκηση μίας κυβέρνησης που είδε τις απάνθρωπες πολιτικές της να αμφισβητούνται σε τόσες πολλές
περιπτώσεις κατά τη διάρκεια του No Border Camp και μίας ακροδεξιάς αστυνομίας σφόδρα πρόθυμης να σαμποτάρει την αυτοοργάνωση και αυτοδιαχείριση.
Η αρχική κατάληψη χώρων του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης για το στήσιμο του camp προσέλκυσε τα φώτα της δημοσιότητας και την προσοχή των ΜΜΕ και κατασυκοφαντήθηκε από δεξιούς πολιτικούς, οι οποίοι
διατύπωναν γελοίες ανησυχίες για υποτιθέμενους κινδύνους υγιεινής και ασφάλειας. Στην τελευταία μας ανακοίνωση τύπου σχολιάσαμε σχετικά: “Αν οι αξιωματούχοι αυτοί ανησυχούν τόσο πολύ για την υγεία και την ασφάλεια των ανθρώπων, είναι αξιοσημείωτο ότι ποτέ δεν αναφέρονται στις καταστροφικές συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων στα κέντρα κράτησης στην Ελλάδα”. Αυτοί οι πολιτικοί και οι αξιωματούχοι δεν συναισθάνονται ούτε κατ ελάχιστο τις ανάγκες και τα βάσανα των προσφύγων που είναι φυλακισμένοι στα κέντρα κράτησης της Ελλάδας. Τα πολιτικά τους κίνητρα είναι να ξεφορτωθούν τους αυτοοργανωμένους χώρους αλληλεγγύης μεταξύ ντόπιων ακτιβιστών, διεθνών υποστηρικτών και προσφύγων, οι οποίοι αρχίζουν να παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο τα κέντρα κράτησης και μετεγκατάστασης των προσφύγων βρίσκονται τόσο μακρυά και απομονωμένα από το δημόσιο βίο. Εκατοντάδες ακτιβιστές και αλληλέγγυοι του No Border Camp επισκέφθηκαν αυτά τα κέντρα και διαδήλωσαν εναντίον τους μαζί με τους εσώκλειστους πρόσφυγες, που αναγκάζονται να ζήσουν σε αυτές τις απελπιστικές συνθήκες.
Πολλοί από τους συντρόφους μας του αριστερού πολιτικού φάσματος είναι σοκαρισμένοι από το γεγονός ότι αυτή η αστυνομική επίθεση έγινε με το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Αν και ο ΣΥΡΙΖΑ ήδη καταδίκασε εκκενώσεις σαν αυτές που συνέβησαν σήμερα, παραμένει γεγονός ότι αυτές οι εκκενώσεις πραγματοποιήθηκαν από την αστυνομία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γράφει όσα δελτία τύπου θέλει – η πραγματικότητα όμως είναι
ότι οι αστυνομικές δυνάμεις εκτελούν εντολές του υπουργείου εσωτερικών ή του υπουργείου που αποκαλείται “Δημοσίας Τάξεως”. Υπουργός Εσωτερικών σήμερα είναι ο Παναγιώτης Κουρουμπλής (ΣΥΡΙΖΑ) και υπουργός Προστασίας του Πολίτη ο Νίκος Τόσκας (ΣΥΡΙΖΑ).
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να περιορίσει τη ζημία που έχει ήδη κάνει, πρέπει να δράσει γρήγορα και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν, για να αποκαταστήσει τα κοινωνικά κέντρα και την πολύτιμη δουλειά τους.
Στην Ευρώπη των τόσο πολλών συντηρητικών κυβερνήσεων και αναδυόμενων ακροδεξιών κινημάτων, κάποιοι άνθρωποι πανηγυρίζουν για την ανάληψη της εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ και την υπόσχεσή του να είναι μία πιο ανθρώπινη κυβέρνηση. Η μοιραία όμως πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τον τελευταίο χρόνο κατέστησε πασιφανές ότι η κοινωνική πρόοδος δεν κατακτάται με εκλογές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Ήδη από τις πρώτες εβδομάδες της διακυβέρνησής του, ο ΣΥΡΙΖΑ ευτελίστηκε σε μαριονέτα των πολιτικών λιτότητας της ΕΕ. Η νομοθεσία για την ιδιοκτησία και τη φορολογία δεν κατορθώθηκε να ανατραπεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στην εξουσία πλέον, έπρεπε να
επιβάλλει τους ίδιους ακριβώς κανόνες του καπιταλιστικού νόμου και τάξης, που παλιότερα επέβαλαν οι δεξιές κυβερνήσεις. Η ιστορία μάς δείχνει ξανά και ξανά ότι τα πολιτικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τελικά αναγκάζονται να κάνουν ό,τι είναι απαραίτητο, για να εγγυηθούν την κρατική εξουσία και την καπιταλιστική ανάπτυξη – με αναπόφευκτη την εξαθλίωση όσων δεν ανήκουν στο κατεστημένο και / ή όσων δεν είναι αρκετά εύποροι, για να αντλήσουν κέρδος από την εθνική οικονομία. Οι σύντροφοί μας της Αντιεξουσιαστικής Κίνησης (ΑΚ) στην Ελλάδα είχαν προβλέψει αυτήν την πορεία όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβέρνηση, αποκαλώντας τον τότε “το κόμμα της ήττας του κινήματος”. Σήμερα, αυτό είναι πλέον ένα αποδεδειγμένο γεγονός.
