ΑΠΟΣΤΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ 2014 – συσπείρωση ατάκτων

Φέτος, συμπληρώνονται 50 χρόνια από τη χάραξη της «Πράσινης Γραμμής» κατά μήκος του ιστορικού κέντρου της Λευκωσίας, αποτέλεσμα των δικοινοτικών συγκρούσεων του 1963. Η χάραξή της σήμανε ουσιαστικά την έναρξη μιας δεκάχρονης διαδικασίας εθνοτικών συγκρούσεων και διαχωρισμού του νησιού σε ζώνες ελέγχου. Η παρεμβολή αγγλικών και στη συνέχεια των πολυεθνικών στρατευμάτων του ΟΗΕ μεταξύ των αντιμαχόμενων εθνικών στρατευμάτων δεν απέτρεψε τις συγκρούσεις, καθώς η παρουσία τους αντανακλούσε περισσότερο τις ισορροπίες δυνάμεων των κυρίαρχων στην περιοχή μας, παρά μια ειρηνευτική δύναμη. Έτσι οδηγηθήκαμε μετά από μια δεκαετία συγκρούσεων στο στρατιωτικό πραξικόπημα της ελληνικής χούντας και στην εισβολή του τουρκικού στρατού, γεγονότα που διαμόρφωσαν και το σημερινό στάτους κβο.

Η νεότερη ιστορία της Λευκωσίας απεικονίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη νεότερη ιστορία της Κύπρου. Η διαίρεσή της είναι μια μεγάλη και συνεχής ήττα των ανθρώπων της, οι οποίοι υιοθέτησαν την αφήγηση των εθνικιστών και σπρώχτηκαν σε αυτή τη μακροχρόνια σύγκρουση.

Στρατοί, όπλα, κρίση, ανάπτυξη… και ανύπαρκτος μισθός,

Τι ωραίος που ‘ναι ο στρατιωτικοποιημένος καπιταλισμός!

Δεν χρειάζεται παπάς να μας το πει: O αριθμός των στρατευμάτων και των στρατιωτικών εγκαταστάσεων που υπάρχουν στην Κύπρο είναι δυσανάλογος του μεγέθους της, αλλά και ενδεικτικός της στρατηγικής σημασίας της στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. «Εθνική Φρουρά», «Τουρκοκυπριακή Δύναμη Ασφαλείας», «ΕΛΔΥΚ», «ΤΟΥΡΔΥΚ», Βρετανικά και Αμερικανικά στρατεύματα, πολυεθνική δύναμη του ΟΗΕ, έχουν μετατρέψει το νησί σε ένα μεγάλο στρατώνα, καθιστώντας το μια από τις πιο στρατιωτικοποιημένες περιοχές του πλανήτη.

Η πρόσφατη στρατιωτική συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με το Ισραήλ είναι ένα γεγονός που κλιμακώνει επικίνδυνα την κατάσταση στην Κύπρο και την περιοχή. Η πρόθεση της κυπριακής κυβέρνησης να εξορύξει υδρογονάνθρακες –φυσικό αέριο και πετρέλαιο– χωρίς να έχει λύσει το κυπριακό, δημιουργεί μια νέα εκρηκτική κατάσταση, η οποία οδηγεί αναπόφευκτα σε ένα νέο εξοπλιστικό ανταγωνισμό. Έτσι, την ίδια στιγμή που αυξάνεται το δημόσιο χρέος και το εθνικό έλλειμμα, την ίδια στιγμή που κουρεύονται οι μισθοί και οι συντάξεις και περικόπτονται οι δημόσιες δαπάνες και οι υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας και περιβαλλοντικής προστασίας, η Κυπριακή Δημοκρατία εκφράζει την πρόθεσή της να προχωρήσει στην αγορά πολεμικών πλοίων αξίας 100 εκατομμυρίων από το Ισραήλ, καθώς επίσης και στη συντήρηση παλαιών οπλικών συστημάτων, ξοδεύοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ.

Ανησυχητική είναι επίσης η ολοένα και αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας και η χρησιμοποίηση του αντιτρομοκρατικού ουλαμού και της ΜΜΑΔ με τόσο μεγάλη ευκολία για καταστολή απεργιών, δικοινοτικών δράσεων, κυνήγι μεταναστών και πρόσφατα για έλεγχο των κεντρικών φυλακών, όπου υποκατέστησε τους «ανεκπαίδευτους» δεσμοφύλακες.

Η πρόσφατη απόπειρα της κυβέρνησης να περάσει στα μουλωχτά νόμο που της επέτρεπε να χρησιμοποιεί τον στρατό ως δύναμη καταστολής στο εσωτερικό είναι επίσης άλλη μια ένδειξη του προς τα που οδεύουμε. Καθώς η κρίση θα περιθωριοποιεί ολοένα και περισσότερα τμήματα της κοινωνίας, η καταστολή θα είναι το μόνο όπλο που θα έχει το σύστημα για να ελέγξει την κατάσταση. Και το κυπριακό κράτος μαθαίνει από τα παθήματα άλλων χωρών και προετοιμάζεται. Και καθώς το πείραμα της Γάζας –της χώρας φυλακής– μεταφέρεται στον «πρώτο κόσμο», το Ισραηλινό κράτος σύμμαχος θα αποτελέσει ένα καλό δάσκαλο. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι ήδη μια σειρά από κράτη μέλη της ΕΕ έχουν ψηφίσει νόμους που επιτρέπουν τη χρήση του στρατού ως δύναμη καταστολής του πλήθους των διαδηλωτών και των εξεγερμένων, ενώ δεν είναι μυστικό ότι το ΝΑΤΟ εκπαιδεύει πλέον τον στρατό του και προς αυτή την κατεύθυνση.

Η εθνοτική σύγκρουση και η γεωγραφική διαίρεση αποτελούν όμως και την ιδανική δικαιολογία για να διατηρήσουν οι κυρίαρχοι αυτό το ιδιότυπο παρατεταμένο καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο βρίσκεται η Κυπριακή Δημοκρατία σχεδόν από την ίδρυσή της. Ένα καθεστώς, το οποίο προσπαθεί να διευρύνει την εξουσία του και να επεκτείνει την κυριαρχία του σε κάθε κομμάτι της ζωής μας και η επίκληση του είναι αρκετή για να ανασταλούν εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα, αλλά και για να κατασταλούν ταξικοί αγώνες και κινηματικές δράσεις όλων των ανυπότακτων κομματιών της κοινωνίας, των από κάτω και των απ’ έξω. Σε αυτό το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, όχι μόνο παραβιάζονται τα δικαιώματα και παραγνωρίζονται οι ελευθερίες μας, αλλά αίρονται οι ίδιες οι πρόνοιες της «συνταγματικής νομιμότητας» και οι αρχές του «κράτους δικαίου» της αποκαλούμενης «αστικής δημοκρατίας».

Ήρθε ο καιρός η Λευκωσία να πάψει να είναι ο τόπος των αποκλεισμών και των αποκλεισμένων. Ήρθε ο καιρός να διώξουμε όλους τους στρατούς και ως κάτοικοι να αντιμετωπίσουμε συλλογικά τις επιθέσεις του κεφαλαίου και των εθνικιστών, που δηλητηριάζουν τις ζωές, τους διακοινοτικούς δεσμούς και την ποιότητα ζωής μας.

Πορεία για την Αποστρατικοποίηση της Λευκωσίας

Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου 2014, 14:00

Αφετηρία: Πάρκο Ειρήνης (Roundabout Μάρκου Δράκου)

Εφτάσαμεν εις το αμήν, εν σας ακούμε πιόν κανεί…

Οίκο-Πόλις Συσπείρωση Ατάκτων