«…Εξαρτάται λοιπόν από τι σκοπιά αντιμετωπίζεται η κρίση: Ο γιατρός εξετάζει την κρίση από την σκοπιά της δυνατότητας ανάκαμψης, ο νεκροθάφτης εξετάζει την κρίση με κάτι διαφορετικό στο μυαλό του. Η κρίση του καπιταλισμού έχει ιδιαίτερη σημασία για τους εν δυνάμει νεκροθάφτες του…»
John Holloway
Στην Κύπρο βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή μιας περιόδου ύφεσης η οποία θα επισφραγιστεί με την υπογραφή του μνημονίου.
Η ύφεση αυτή θα είναι βαθιά και παρατεταμένη καθώς έχει να κάνει με απόπειρα μετασχηματισμού του καπιταλιστικού συστήματος σε παγκόσμια κλίμακα. Ο μετασχηματισμός αυτός σχετίζεται άμεσα με τα δομικά αδιέξοδα του συστήματος τα οποία κατά καιρούς κορυφώνονται δημιουργώντας εκρηκτικές κοινωνικές συνθήκες.
Η απόπειρα διαχείρισης της συστημικής κρίσης με “θεραπείες σοκ” στις οποίες τα χαμηλά κοινωνικο-οικονομικά στρώματα καλούνται να πληρώσουν τις ζημιές του κεφαλαίου, είναι κάτι που δοκιμάστηκε επανειλημμένα από τους νεοφιλεύθερους “ειδήμονες” τις τελευταίες δεκαετίες, με ολέθρια αποτελέσματα για την κοινωνία.
Το μνημόνιο ως η “απόλυτη συνταγή εξόδου από την κρίση” προωθεί με ένα λεπτομερή τρόπο την συνταγή της θεραπείας σοκ.
Βλέπουμε προς αυτή την κατεύθυνση να επιστρατεύονται κάθε λογής εκβιασμοί τρομοκρατία και φοβέρες . Μ.Μ.Ε. πολιτικοί και τεχνοκράτες ενορχηστρωμένα και χωρίς τσίπα ντροπής προσπαθούν να μας πείσουν ότι για την κρίση φταίνε οι μισθοί αλλά και ότι άλλο κερδήθηκε με πολλές θυσίες από τους εργαζόμενους τις περασμένες δεκαετίες.
Συνειδητά αρνούμαστε την λογική της διαπραγμάτευσης του μνημονίου όχι μόνο γιατί οι όροι του συμβολαίου δεν είναι συμφέροντες αλλά κυρίως γιατί μια διαπραγμάτευση του μνημονίου έρχεται να επισφραγίσει την διαλεκτική σχέση αφέντη-δούλου.
Η απαίτηση δήλωσης υποταγής μέσω του μνημονίου είτε αυτό προέρχεται από την τρόικα είτε από την κυβέρνηση, διασφαλίζει στον καπιταλισμό την συναίνεση των κρατών και του πολιτικού συστήματος για μια διαχείριση της κρίσης προς όφελος των καπιταλιστών. Πιστεύουμε ότι κάθε υποβολή “εναλλακτικής” προς το μνημόνιο πρότασης είναι παραδοχή της ανάγκης ύπαρξης μνημονίου αλλά και αποδοχή ευθύνης της εργατικής τάξης για την κρίση.
Εμείς τέτοια διαπιστευτήρια δεν θα δώσουμε.
Θα αναμετρηθούμε και σε αυτή την συγκυρία με το υπάρχον προτάσσοντας την ασίγαστη επιθυμία μας να ζήσουμε πέρα από τις μαθηματικές προβλέψεις των οικονομολόγων, πέρα από τις πολιτικές μεθοδεύσεις των κάθε λογής εξουσιαστών.
Θα είμαστε στο πλευρό όσων δεν θα δεχτούν τα επερχόμενα μέτρα μοιρολατρικά και θα συμπαρασταθούμε σε κάθε κοινωνικό αγώνα υπεράσπισης των κοινωνικών κεκτημένων.
Θα εξακολουθήσουμε να εργαζόμαστε για την πλήρη ανατροπή του καπιταλισμού και όχι για τον μετασχηματισμό του
Αναγνωρίζουμε τις πολλές αδυναμίες και τα κενά που χαρακτηρίζουν τον κυπριακό αντιεξουσιαστικό χώρο, η στιγμή ωστόσο αποβαίνει κρίσιμη ως προς το να αρθρωθεί λόγος και να γίνει πράξη ο αγώνας μας για αλληλεγγύη και αντίσταση . Δεν θα χαθούμε στις πολλές μεταφράσεις του τι είναι κρίση μέσα από τις ματιές των οικονομολόγων και των κάθε λογής ειδημόνων. Τα μαθηματικά και οι στατιστικές είναι φτωχές και πολύ «σχετικές» για να μετρήσουν το εύρος του κοινωνικού μαρασμού, την φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων, την οδύνη και τον ξεπεσμό του σημερινού ανθρώπου. Η κατανόηση του τι είναι κρίση περνά μέσα από τις δικές μας κρίσεις, λαμβάνει υπόψη τις αντικειμενικές συνθήκες που την γεννούν και δίνει έμφαση στις μορφές αγώνα που μπορούν να πάρουν θέση, ούτως ώστε να καταπολεμηθεί όχι η κρίση αλλά ο ίδιος καπιταλισμός που τις παράγει και τις θρέφει.
Συσπείρωση Ατάκτων
Νοέμβριος 2012
