Το περασμένο Σάββατο συμμετείχαμε στην αιφνιδιαστική κατάληψη της πράσινης γραμμής στην νεκρή ζώνη της οδού Λήδρας / Lokmaci. Η δράση αυτή με κεντρικό σύνθημα “the war is over, if you want it”, ήταν απάντηση στην απαγόρευση στις δύο παράλληλες πορείες για την αποστρατιωτικοποίηση της Λευκωσίας, να συναντηθούν στο χώρο της νεκρής ζώνης, καθώς επίσης και μια ενέργεια αλληλεγγύης στον τουρκοκύπριο αντιρρησία συνείδησης Μουράτ Καναντλί.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο και επιβεβαιώνεται στην πράξη ακόμα μια φορά ότι οι κυρίαρχες ελίτ δεν επιθυμούν εμπλοκή των υποτελών τάξεων στην διαδικασία επίλυσης.
Είναι ξεκάθαρο επίσης ότι η αγωνία τους για λύση του Κυπριακού αυτή την περίοδο έχει να κάνει με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους στην περιοχή και κυρίως με την εξόρυξη και μεταφορά των υδρογονανθράκων της Κύπρου και του Ισραήλ στην κεντρική Ευρώπη μέσω Τουρκίας . Στο νταλαβέρι που γίνεται η κάθε πλευρά προσπαθεί να διασφαλίσει όσο περισσότερο κέρδος γίνεται για την δική της άρχουσα τάξη και πολύ λίγο την απασχολεί αν το μόρφωμα που θα προκύψει θα είναι ένα ακόμα κράτος προτεκτοράτο εξαρτώμενο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ ή κατά πόσο η διευθέτηση που θα βρεθεί θα σημαίνει και τον τερματισμό ή όχι της εθνικής αντιπαράθεσης. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ενώ παλιότερα τα Ηνωμένα Έθνη ενθάρρυναν δικοινοτικές επαφές και δράσεις, στη συνέχεια έγιναν έως και εχθρικά προς αυτές, κυρίως όταν προέρχονται από τα κάτω και όχι από φιλελεύθερες και φιλοσυστημικές πολιτικές δυνάμεις.
Πιστεύουμε όμως ότι υπάρχει ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος: Nα γίνει μια ενδιάμεση συμφωνία που να διευθετεί το ζήτημα των υδρογονανθράκων και με γαρνιτούρα κάποια “μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης” (Αμμόχωστος, λιμάνια, κλπ) να σπρωχτεί η συνολική λύση σε βάθος χρόνου. Με αυτό τον τρόπο, οι κυρίαρχοι θα μπορέσουν να υλοποιήσουν τα σχέδια τους και παράλληλα οι Κύπριοι να παραμείνουν εγκλωβισμένοι και ακίνδυνοι στην αδιέξοδη εθνοτική σύγκρουση.
Ο εγκλωβισμός της θεσμικής αριστεράς στα νεοφιλελεύθερα οράματα ανάπτυξης – τα οποία δυστυχώς υιοθετούνται και από ένα κομμάτι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς – θολώνουν ακόμη περισσότερο το τοπίο και δημιουργούν ψεύτικες προσδοκίες. Έσχατο παράδειγμα είναι αυτό της υποτιθέμενης δυνατότητας συνεκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων σε περίπτωση λύσης και αποκόμισης μεγάλων κερδών για τους Κυπρίους . Εν μέσω οικονομικής κρίσης και με την ΕΕ, να είναι εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου και των εξουσιαστικών ελίτ, οι προσδοκίες αυτές μπορεί να δημιουργήσουν νέες διακοινοτικές συγκρούσεις, όταν αύριο θα διαψευστούν στην πράξη.
Βεβαίως μια πιθανή λύση δημιουργεί και μια νέα πραγματικότητα στην Κύπρο. Η κατάργηση των εσωτερικών συνόρων, η αποχώρηση των Τουρκικών και Ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων, καθώς επίσης και η διάλυση των τοπικών στρατών, δεν μπορούν παρά να αναγνωριστούν ως θετικά στοιχεία τα οποία μπορούν να συμβάλουν στο ξεπέρασμα των εθνικισμών.
Στην παρούσα όμως συγκυρία είναι σημαντικό να εκφράσουμε την απαίτηση μας για λύση εκτός Νατοϊκών και άλλων εξαρτήσεων, αλλά κυρίως να προετοιμαστούμε για το αυριανό περιβάλλον, της μετά τη λύση εποχής, να συνδεθούμε με τις ριζοσπαστικές ελευθεριακές δυνάμεις των κοινοτήτων που ζουν στην Κύπρο και μαζί να παλέψουμε ενάντια στον αληθινό εχθρό μας, που είναι ο καπιταλισμός.
Με αυτές τις πρώτες σκέψεις και κυρίως με συνεχή διάλογο και κοινές δράσεις με τα ταξικά αδέλφια μας, ανεξαρτήτως καταγωγής, δηλώνουμε παρούσες και παρόντες στον αγώνα για μια Κύπρο της ειρήνης και της κοινωνικής ισότητας.
Συσπείρωση Ατάκτων 
Λευκωσία 22-3-2014
