Η Πρωτομαγιά καθιερώθηκε ως μέρα τιμής στους αγώνες των εργαζομένων. Ιστορικά συνδέεται με τη μεγάλη απεργία που ξεκίνησε την 1η Μαΐου 1886 στο Σικάγο με συμμετοχή 400,000 εργαζομένων με αίτημα το οχτάωρο.
Από τότε πολύ αίμα έχει χυθεί, πολλοί αγώνες κερδήθηκαν και χάθηκαν. Η εκμετάλλευση όμως του ανθρώπου από άνθρωπο παραμένει ο κυρίαρχος τρόπος λειτουργίας των κοινωνιών μας.
Ο καπιταλισμός στη νεοφιλελεύθερη του μορφή, ως ηγεμονική αντίληψη στην κοινωνία σήμερα, οδηγεί με μεγάλες ταχύτητες στην εξαφάνιση όλων των δικαιωμάτων, οικονομικών και κοινωνικών, τα οποία κερδήθηκαν και εφαρμόστηκαν σε πολλά μέρη του κόσμου τις προηγούμενες δεκαετίες.
Μέρα με την ημέρα καταρρέει επίσης η ελπίδα της αριστερής διαχείρισης του συστήματος, αφού η εμπειρία δείχνει ότι το κράτος, ως συμφιλιωτής των αντιθέσεων, δεν υπάρχει και ότι αυτό ενσωματώθηκε ολοκληρωτικά και αμετάκλητα στις διαδικασίες συσσώρευσης του κεφαλαίου.
Τι άλλο μπορεί να σημαίνει άλλωστε η διαδικασία ιδιωτικοποιήσεων των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας και του φυσικού πλούτου; [πράγματα που ανήκαν παραδοσιακά στο κράτος, θεωρούνταν κοινωνικός πλούτος αλλά και πηγή δύναμης και εξουσίας του κράτους μαζί με την αστυνομία και τον στρατό].
Η κυπριακή εμπειρία αριστερής διακυβέρνησης όπως και η σημερινή ελληνική δείχνει πόσο δύσκολο είναι να εφαρμόσεις κάτι χωρίς την έγκριση των ελίτ. Και το θέμα δεν αφορούσε ούτε αφορά τις καλές προθέσεις των αριστερών ρεφορμιστικών ή και πιο ριζοσπαστικών κομμάτων.
Αφορά τον συσχετισμό δυνάμεων στους μηχανισμούς (θεσμούς) διακυβέρνησης που έκλεισε πλέον προς το μέρος των ελίτ.
“Δεν υπάρχει όμως εναλλακτική οδός”, όπως οι ελίτ διαλαλούν με κάθε αφορμή δια μέσου των φερέφωνών τους οικονομολόγων, Μ.Μ.Ε., πολιτικών;
Η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι τα πράγματα δεν είναι στατικά. Καμιά εξουσία δεν είναι ακλόνητη.
Ας επαναπροσδιορίσουμε τα προτάγματά μας. Ας ξαναβάλουμε στο επίκεντρο των αγώνων μας την ανατροπή του καπιταλισμού και όχι το μεροκάματο, το οποίο μας κρατά μια ζωή εγκλωβισμένους. Ας οργανώσουμε τους αγώνες σε οριζόντιες δομές ώστε κανένας ηγετίσκος να μην μπορεί να τους ξεπουλήσει.
Τότε μόνο η ελπίδα για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, κοινωνικής και περιβαλλοντικής δικαιοσύνης μπορεί να γίνει μια προοπτική εφικτή.
Τότε μόνο μπορεί ο άνθρωπος και ο πλανήτης που μας φιλοξενεί θα έχει μέλλον.
.
Συγκέντρωση Παρασκευή 1η του Μάη 5.00 μ.μ πλατεία Φανερωμάνης .
Πορεία και συμμετοχή στην δικοινοτική πρωτομαγιά .
Συσπείρωση Ατάκτων
Συσπείρωση Ατάκτων 
