Σε μια περίοδο που η διεθνής οικονομική κρίση φαίνεται να μην έχει τελειωμό, παρά μόνο να βαθαίνει όλο και περισσότερο, η ακροδεξιά και οι φασίστες δυναμώνουν σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε άλλες χώρες μέσα από την αναγωγή του ρατσισμού και του εθνικισμού σε επίσημη πολιτική των κυβερνήσεων όπως την είδαμε να εκδηλώνεται και στην περίπτωση των προσφύγων που ζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη.
Στην Κύπρο, ο φασιστικός λόγος έχει διαχυθεί σε πολλά επίπεδα της δημόσιας ζωής και η φασιστική συμμορία του ΕΛΑΜ είναι πια μέσα στη βουλή, πράγμα που τους δίνει τη δυνατότητα να λειτουργούν και με βούλα του «δημοκρατικού» κόμματος. Εκείνοι οι οποίοι χτυπούν Τουρκοκυπρίους και ακτιβιστές, που είναι αδελφό κόμμα με τους ναζί δολοφόνους της Χρυσής Αυγής, εκείνοι που ονειρεύονται αναγέννηση της ΕΟΚΑ Β’, οι νοσταλγοί του Άουσβιτς, δεν έχουν καμία θέση σε καμία δημοκρατική κοινωνία.
Το κράτος στηρίχτηκε από τη δημιουργία του στον επιθετικό εθνικισμό και στην μισαλλοδοξία απέναντι στους Τουρκοκύπριους, κάτι που αποτέλεσε και αποτελεί ακόμα ένα παράγοντα που άνοιξε το δρόμο για το δυνάμωνα των φασιστών. Σε ένα κράτος όπου οι φασιστικές ιδέες εκφράζονται μέσα από ρατσιστικές, σεξιστικές και ομοφοβικές δηλώσεις και συμπεριφορές στελεχών και άλλων κομμάτων, σε ένα κράτος που έχει βασιστεί από τη δημιουργία του στον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία, που όχι απλώς επιτρέπει και ενθαρρύνει τη διάχυση φασιστικών ιδεών αλλά σκορπά το ίδιο τις ιδέες του μίσους σε όλα τα επίπεδα: Με την ενίσχυση του στρατού και του μιλιταρισμού, με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που διδάσκει τα παιδιά μας ότι «ο εχθρός παραμονεύει», μέσω των σχέσεών του με την εκκλησία, της οποίας ο ηγέτης δηλώνει ότι χάρηκε που μπήκαν οι φασίστες στη βουλή χωρίς να αντιμετωπίζει συνέπειες για αυτό. Με την ηρωοποίηση και συγκάλυψη φασιστών τύπου Γρίβα.
Όλα αυτά τα ζητήματα, μας φέρνουν αντιμέτωπους με μια ιστορική αναγκαιότητα: Να χτίσουμε ένα μαχητικό αντιφασιστικό μέτωπο, που θα είναι ικανό να αντιπαρατεθεί στο ρατσισμό, να μην επιτρέψει στους φασίστες να επιβάλουν ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας μέσα στην κοινωνία και να τους στείλει στη θέση τους, δηλαδή στους υπονόμους της ιστορίας.
Οι ομάδες, συλλογικότητες και άτομα που απαρτίζουν αυτή τη συνέλευση, αποφασίσαμε να δουλέψουμε προς αυτή την κατεύθυνση και σαν πρώτο σταθμό διοργανώνουμε μια εκδήλωση στις 16 Ιουλίου, με στόχο να θεσμοθετηθεί ένα ετήσιο αντιρατσιστικό φεστιβάλ, αρχής γενομένης από το ερχόμενο φθινόπωρο.
Η επιλογή της συγκεκριμένης μέρας δεν είναι τυχαία. Φιλοδοξούμε να αποτελέσει μια πρώτη πολιτική απάντηση στους φασίστες αλλά και στις εθνικιστικές και ρατσιστικές εκδηλώσεις της επίσημης πολιτείας με αφορμή τις επετείους της εισβολής και του πραξικοπήματος. Μια εκδήλωση όπου θα συζητήσουμε όχι μόνο την ιστορία, προβάλλοντας έναν διαφορετικό τρόπο μνήμης αυτής της περιόδου. και την σημερινή άνοδο του φασισμού (και του ΕΛΑΜ στην Κύπρο) αλλά και τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να την ανατρέψουμε.
Καλούμε όλους/ες όσοι θέλουν να παλέψουν ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία, στην εκδήλωση στις 16/7, στο θεατράκι του μόλου Λεμεσού.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ:
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΑΜΕ.
ΟΜΙΛΗΤΕΣ: Αλέξης Αλέκου, Γιώργος Χαραλάμπους
ΣΥΝΑΥΛΙΑ: ΑΡΧΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ, ΜΠΕΡΤΕΔΕΣ, JULIO ΚΟΜΠΟΛΟΪ, ΣΤΕΛΙΟΣ ΠΕΛΛΑΡΑΣ
ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ, ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ
ΚΑΜΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΥΣΟΥΝ
