Φέτος, συμπληρώνονται 51 χρόνια από την χάραξη της «Πράσινης Γραμμής» κατά μήκος του ιστορικού κέντρου της Λευκωσίας, ως αποτέλεσμα των δι-κοινοτικών ταραχών του 1963. Η γραμμή αυτή δεν είναι απλά το σύμβολο της εθνοτικής σύγκρουσης και της διαίρεσης του νησιού σε ξεχωριστές επικράτειες · αντικατοπτρίζει τον ρόλο των Βρετανών και την παρουσία του πολυεθνικού στρατού των Ηνωμένων Εθνών ανάμεσα στα αλληλοσυγκρουόμενα εθνοτικά στρατεύματα · συνδέεται επίσης με το στρατιωτικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών και την εισβολή του Τουρκικού στρατού το 1974, γεγονότα που συνδιαμόρφωσαν το σημερινό στάτους κβο.
Η στρατιωτικοποίηση δεν ενδυναμώνει απλά τις εθνικιστικές ιδεολογίες και δεν περιφρουρεί μόνο τη διαίρεση του νησιού, αλλά επιπλέον οδηγεί αναπόφευκτα σε περισσότερες θεσμικές διακρίσεις και ενισχύει το ρατσισμό, το σεξισμό και την πατριαρχία. Σε αυτό – το μεταφορικά και κυριολεκτικά – συρματόπλεγμα εξουσιαστικών σχέσεων, η στρατιωτικοποίηση υποστηρίζει το εμπόριο όπλων και αυξάνει τις στρατιωτικές δαπάνες. Την ίδια στιγμή, στην εποχή μίας παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, το ‘δημόσιο χρέος’ και το ‘εθνικό έλλειμμα’ αυξάνονται, ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις κουρεύονται και οι δημόσιες δαπάνες σε σημαντικότατους τομείς, όπως η κοινωνική πρόνοια και η περιβαλλοντική προστασία, μειώνονται διαρκώς.
Αντιλαμβανόμαστε αυτές τις εξελίξεις ως μια μεγάλη και συνεχή ήττα των ανθρώπων της Κύπρου, οι οποίοι υιοθέτησαν την εθνικιστική αφήγηση και τα μιλιταριστικά ιδεώδη. Με αυτόν τον τρόπο, σπρώχτηκαν ολοένα και περισσότερο σε μία μακροχρόνια διακοινοτική σύγκρουση και συνεπώς αποδέκτηκαν το στάτους κβο που επιβλήθηκε από τις εθνικιστικές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι η εθνοτική – θρησκευτική σύγκρουση και η γεωγραφική διαίρεση αποτελούν τις ιδανικές δικαιολογίες για να διατηρήσουν οι εξουσιαστικές δυνάμεις αυτό το ιδιότυπο και παρατεταμένο ‘καθεστώς εξαίρεσης’. Αυτό το αυταρχικό και καταπιεστικό καθεστώς προσπαθεί να διευρύνει την εξουσία του και να επεκτείνει την κυριαρχία του σε κάθε κομμάτι της ζωής μας. Η επίκληση αυτού του ‘καθεστώτος εξαίρεσης’ είναι αρκετή για να ανασταλούν εργασιακά, κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά δικαιώματα, αλλά και για να κατασταλούν ταξικοί αγώνες και κινηματικές δράσεις όλων των ανυπότακτων κομματιών της κοινωνίας, κυρίως των από κάτω και των απ’ έξω. Σε αυτό το ιδιόμορφο αλλά και παρατεταμένο ‘καθεστώς εκτάκτου ανάγκης’, όχι μόνο παραβιάζονται τα δικαιώματα και παραγνωρίζονται οι ελευθερίες μας, αλλά καταργούνται ακόμη και οι ίδιες οι πρόνοιες της ‘συνταγματικής νομιμότητας’ και οι αρχές του ‘κράτους δικαίου’ της αποκαλούμενης ‘αστικής δημοκρατίας’.
Ως μία αντιεξουσιαστική ομάδα, πιστεύουμε ότι έχει φθάσει η ώρα για τους ανθρώπους της Κύπρου να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να κινητοποιηθούν και να αντισταθούν στις κυρίαρχες εθνικιστικές ιδεολογίες, την κλιμακούμενη στρατιωτικοποίηση των ζωών μας και την επανεμφάνιση ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων. Είμαστε ενάντια σε όλους τους εθνικιστικούς και ιμπεριαλιστικούς στρατούς, τις μετα-αποικιακές στρατιωτικές δυνάμεις και συμμαχίες, καθώς επίσης και τους κρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς και εξουσιαστικούς θεσμούς. Κανένας δεν πρέπει να είναι στρατιώτης των κυρίαρχων ελίτ, ποτέ και πουθενά · γι’ αυτό, δεν παραδίδουμε τις ζωές μας σε κανένα αφεντικό του κεφαλαίου και του πολέμου.
Στο πλαίσιο της επερχόμενης διακοινοτικής πορείας διαμαρτυρίας για μία ‘Αποστρατιωτικοποιημένη Λευκωσία 2015’, η οποία θα διοργανωθεί και στις δύο πλευρές των συνόρων που χωρίζουν την Λευκωσία το Σάββατο, 28 Φεβρουαρίου, η Συσπείρωση Ατάκτων πραγματοποιεί ένα κύκλο εκδηλώσεων που θα κορυφωθούν τη συγκεκριμένη μέρα. Έχουμε διοργανώσει τρεις ενδιαφέρουσες συζητήσεις τις επόμενες εβδομάδες:
1. Thrice a Stranger: Hellenism, Kemalism, Zionism – The rise of nationalist ideologies in Salonika and Eastern Mediterranean (8th January – Saffo Papantonopoulou);
Τρεις φορές ξένος: Ελληνισμός, Κεμαλισμός και Σιωνισμός – Η εμφάνιση των εθνικιστικών ιδεολογιών στη Θεσσαλονίκη και την Ανατολική Μεσόγειο (8 Γενάρη – Σαπφώ Παπαντονοπούλου) ·
2. The Rojava Revolution – Autonomy, direct democracy and radical resistance to religious fundamentalism and civil war in Kurdish communities in Syria (23rd January – Joris Leverink);
Η Επανάσταση της Ροζάβα – Αυτονομία, άμεση δημοκρατία και ριζοσπαστική αντίσταση στον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τον εμφύλιο πόλεμο στις Κουρδικές κοινότητες της Συρίας (23 Γενάρη – Τζόρις Λέβερινκ) ·
3. The conscientious objection movement in the militarized state of Israel (6th February – Sahar M. Vardi).
Το κίνημα των αντιρρησιών συνείδησης στο στρατιωτικοποιημένο κράτος του Ισραήλ (6 Φεβράρη – Σαχάρ Μ. Βάρντι).
Με αλληλεγγύη,
Οίκο-Πόλις | Τμήμα Εργασίας για την Οικολογία και την Πόλη
Συσπείρωση Ατάκτων
δημοκρατίας’.
