Εγεννηθήκαμε μες τα συρματομπλέγματα, εμεγαλώσαμε σε δρόμους κομμένους στη μέση που τες βαρέλλες του στρατού: είμαστε τα παιθκιά των μοιρασμένων πόλεων. Σβήννουμε, τζιαι εν να συνεχίσουμε να σβήννουμε τα σημάθκια του εθνικισμού, του ρατσισμού τζιαι του φασισμού στες θκυό πλευρές του νησιού. Εν μπορούμε να περιμένουμε ώσπου να’ρτει μια συνολική λύση τζιαι εν μπορούμε να εμπιστευτούμε τους ηγέτες. Εμείς, οι ίδιες που πρέπει να διανύσουμε 12 χιλιόμετρα αντί 200 μέτρα για να πάμε που τη μια γειτονιά στην άλλη μέστην πόλη μας, εσυναχτήκαμε σε τούντο σημείο πριν 4 μήνες τζιαι εδιεκδικήσαμεν το, ως “Πάρκο Ενωμένης Κύπρου”. Είμαστε δαμέ ξανά για να μεταμορφώσουμε τούντον χώρο διαχωρισμού σε Πάρκο Ενωμένης Κύπρου, ζωντανεύοντας τη νεκρή ζώνη. Ο πόλεμος ετέλειωσεν, ο παρασιτικός μιλιταρισμός του τζιαι η φασιστική του εισβολή στες ζωές μας εννα γίνει κοινή μας ιστορία.
Κανεί πκιον. Ο τοίχος πρέπει να ππέσει.
Καλούμεν τους αθρώπους τούντου νησιού να συμμετέχουν τζιαι να εντείνουν ούλλες τες δράσεις που αμφισβητούν το στάτους κβο της πράσινης γραμμής.
