Πριν που σχεδόν 30 χρόνια, ο Κωστής Αχνιώτης σημείωνε τα ακόλουθα σ’ ένα κείμενό του με τίτλο “Κυπριακή Συνείδηση” στο εναλλακτικό/ριζοσπαστικό περιοδικό “Εντός των Τειχών”:
“Η Κυπριακή Συνείδηση είναι συνέχεια μιας μόλις γεννημένης συνείδησης. Δεν ξεπέρασε ποτέ την πρώτη βρεφική ηλικία. Κατά συνέπεια, το πρόσωπο της είναι σημαδεμένο από τη θλίψη των βαθειών γηρατειών, και το κύριο αίσθημα που μπορεί να νιώσει είναι ο αβέβαιος πόνος της ύπαρξης. Η Κυπριακή Συνείδηση υπάρχει καταπατημένη ανάμεσα στα πόδια των αντιπάλων της πού ‘ναι πιασμένοι σε μια ατέλειωτη μάχη σώμα με σώμα. Από το ύψος του εδάφους όπου βρίσκεται τους βλέπει σαν πελώριους γίγαντες. Παρά τα συνεχή ποδοπατήματα, η Κυπριακή Συνείδηση σώζεται μόνο από το γεγονός ότι κανείς από τους γίγαντες δεν επικυριαρχεί ολοκληρωτικά. Αλλιώς η Κυπριακή Συνείδηση θα χανόταν.
Η Κυπριακή Συνείδηση νομίζει ότι είναι αδύνατη. Γι’αυτό παίζει τον ψόφιο κοριό, περιμένοντας καλύτερες μέρες.
Η Κυπριακή Συνείδηση είναι αδύνατη και ταπεινή. Το ξέρει και γι’αυτό δεν μπαίνει στη μάχη. Αρνείται να καγχάζει την αδυναμία των πολύ πιο ισχυρών της αντιπάλων, που παρ’όλα αυτά είναι και αυτοί αδύναμοι να επιβάλουν τη δική τους τάξη πραγμάτων. Στα αυτιά της οι φωνές τους ηχούν σαν κενολογία και φανφαρισμός.
Η Κυπριακή Συνείδηση έχει την υπεροψία των περιθωριακών”.
(Εντός των Τειχών, Τεύχος 35, 1988, σελ. 12-13)
Εχτές ο Κωστής έφυε που κοντά μας. Εχτές εχάσαμεν έναν άνθρωπο που αγαπήσαμε, έναν φίλο, δάσκαλο, σύντροφο και συνοδοιπόρο στους αγώνες μας ενάντια στον καπιταλισμό, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό, τον σεξισμό, τον ρατσισμό τζιαι τον φασισμό, στους αγώνες μας για τα κοινά, την οικολογία, την επαναπροσέγγιση, την επανένωση τζιαι την ειρήνη στο νησί.
Ο Κωστής πριν που δεκαετίες άνοιξε δρόμους πάνω στους οποίους ακόμα συνεχίζουμε να βαδίζουμε τζιαι εξεκίνησε αγώνες τους οποίους μέχρι σήμερα συνεχίζουμε να δίνουμε. Τζιαι καθόλη τη διάρκεια τούτης της πορείας έμαθε μας ακριβώς να κρατούμε την αξιοπρέπεια τζιαι κυρίως τζιείνη την “υπεροψία των περιθωριακών”.
Ο Κωστής μας βοήθησε να υπερβούμε τα αδιέξοδα της δικής του γενιάς, τις ψευδαισθήσεις της “σιωπής”, της “αδυναμίας”, της “αδράνειας”, της “αναμονής” τζιαι του αισθήματος της “κατωτερότητας”, σε μια κοινωνία καταπίεσης τζιαι υποταγής, ατομικισμού τζιαι εφησυχασμού.
Ο Κωστής μας ώθησε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια της κοινωνίας του χτες, να αντιληφθούμε ότι επεράσαν οι μέρες που έπρεπε να νομίζουμε ότι είμαστε αδύνατ@, να παίζουμε το ψόφιο κοριό, να περιμένουμε άλλες μέρες, να μην μπαίνουμε στη μάχη, να είμαστε ταπειν@ έναντι των ισχυρών. Μας βοήθησε να αντιληφθούμε ότι έπρεπε επιτέλους να αποκτήσουμε τζιείνο ακριβώς τον “αέρα” – το “τουπέ” όπως εσυνήθιζεν να λαλεί χαρακτηριστικά – που χρειάζεται για να σταθούμε πάνω που “το ύψος του εδάφους”. Ένα τουπέ που εκφράζει μια βαθύτερη ιστορική ανάγκη τζιαι συνιστά μια βαθύτατη πολιτική πράξη: μια απροκάλυπτη επίδειξη της αξιοπρέπειας τζιαι “υπεροψίας των περιθωριακών” απέναντι σε κενολογίες τζιαι φανφαρισμούς, απέναντι στην φαινομενική “παντοδυναμία” της κάθε εξουσίας.
Hasta siempre, όπως εν να ελαλούσες Κωστή!
Para todos la luz, para todos todo, para nosotros nada, όπως εν να σου απαντούσαμε τζιαι εμείς!
Συσπείρωση Ατάκτων
Τετάρτη, 5/4/2017
Υ.Γ. 1: Η κηδεία του Κωστή θα γίνει την Παρασκευή, στις 15:00, στην εκκλησία Κωνσταντίνου και Ελένης στην Αγλαντζιά, δίπλα που το νεκροταφείο στην Λεωφόρο Λάρνακος. Αποχαιρετούμε τον Κωστή όπως θα ήθελε: με κόκκινα ρούχα, σύμβολα της Επανενωμένης Κύπρου και τραγουδώντας τη συνέχεια των κοινών μας αγώνων.
Υ.Γ. 2: Στο πλαίσιο του Αυτόνομου Σχολείου που εδιοργανώσαμε τον Φεβράρη του ’17, είχαμε την ευκαιρία να έχουμε κοντά μας τον Κωστή, σε μια συζήτηση με θέμα “Ριζοσπαστικές Αφηγήσεις για το Κυπριακό που το 1970 τζιαι μετά: Η Άνοδος της Κυπριακής Συνείδησης τζιαι του Δικοινοτικού Κινήματος”, την οποία μπορείτε να βρείτε δαμέ:
https://archive.syspirosiatakton.org/autonomous-school-afiyisis-ya-to-kipriako.html (ο Κωστής μιλά στα πρώτα 28 λεπτά)
